Tussen heuvels en rivier: Groot onderwerp, toch dicht bij huis

Kort geleden vroeg een lezer ons, of wij aandacht wilden besteden aan het pesticide glyfosaat, waarover de laatste tijd veel te doen is. Het heeft misschien niet direct met onze eigen leefomgeving te maken, maar het is wel een groot onderwerp, aldus de vraagsteller. Helaas heeft dit belangrijke onderwerp wel degelijk met onze directe omgeving te maken. En ook hier geldt, dat wij zelf iets kunnen doen. Alle reden dus, om op het verzoek in te gaan.

Dat het onderwerp op het ogenblik volop in het nieuws is, komt doordat op Europees niveau binnenkort besloten wordt, of het middel glyfosaat nog tien jaar langer toegestaan mag worden. Het is bepaald niet uitgesloten dat dat de uitkomst zal zijn, ondanks het feit dat er steeds meer zorgen zijn over gevolgen van bestrijdingsmiddelen voor de gezondheid van mensen, naast die van insecten, of van het milieu in zijn geheel. Al een aantal jaren wordt een verband vermoed tussen het gebruik van bestrijdingsmiddelen en de ziekte van Parkinson. Het aantal mensen dat door de ziekte getroffen wordt, groeit explosief en de patiënten zijn steeds jonger, soms zelfs jonger dan twintig jaar. Parkinson, een ziekte in de hersenen, begint onmerkbaar en wordt pas jaren later geconstateerd. Er is dan al veel, onherstelbare, schade aangericht.
Glyfosaat is een van vele bestrijdingsmiddelen. Al die middelen worden verplicht op schadelijkheid onderzocht, maar er zijn steeds meer vragen over de volledigheid en de betrouwbaarheid van de onderzoeken en van de controle op wat met de conclusies daaruit gebeurt, ook in Nederland. Inzichten van de afgelopen tien jaren (of langer) worden niet meegewogen en er zijn vragen over hoe transparant de overheid hierover is.
Hoe gevaarlijk bestrijdingsmiddelen voor ons zijn is niet in het kort te zeggen, omdat dat van allerlei factoren afhangt. Zo kan de giftigheid van middelen op zichzelf door de fabrikant ervan misschien nog gerelativeerd worden, in mengsels kan die giftigheid opeens enorm zijn. Is nabijheid van de locatie waar het gebruikt wordt belangrijk? Dat is de vraag, omdat de wind deeltjes mee kan voeren. Zand uit de Sahara komt bij de ‘goede’ windrichting tot op onze auto’s terecht.
Gebruik van chemische gewasbeschermingsmiddelen, zoals bestrijdingsmiddelen ook worden genoemd, gaat ons allemaal aan. De neerslag ervan is in onze huizen terug te vinden, zoals vroeger al DDT in moedermelk….
Gewoonlijk vertellen wij hier over wat we zelf voor de natuur kunnen doen, ook als het grote onderwerpen betreft, die ver weg lijken. Dat kan ook nu. Wat wij kunnen doen, is om te beginnen vanaf nu zelf afzien van het gebruik van alle chemische bestrijdingsmiddelen. Vroeg of laat, ze keren zich altijd tegen ons. Met de tips die wij al eerder gaven over hoe met de tuin om te gaan maakt u onkruid wieden een stuk eenvoudiger. Zo kunt u de komende tijd weer veel doen om het uw tuin en uzelf comfortabel te maken.
Zorg dat de bodem niet kaal, onbedekt, komt te liggen. Hiervoor strooit u kleingeknipte plantenresten, of compost. Kunt u aan afgevallen blad van linde komen, gebruik dat vooral, het is rijk aan minderalen (de linde wortelt diep). Leg stapstenen, of maak kleine paadjes zodat u overal goed bij kunt zonder in de aarde te hoeven staan waar de planten groeien. Wieden als prettig werkje, in een losse, geurige, gezonde bodem vol leven. Welke tuinliefhebber wil dat niet?

Foto © NME